سمیع‌زاده: مربی فلپس را هم بیاوریم نمی‌تواند شنای ایران را متحول کند/ برای سهمیه المپیک دست بجنبانیم

محسن سمیع‌زاده در گفت و گو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، درباره تصمیم جدی فدراسیون شنا برای استخدام سرمربی خارجی و اینکه رئیس فدراسیون سه سال است تلاش می‌کند تا این مهم اجرایی شود، اظهار کرد: با حضور مربی خارجی اتفاق خاصی نمی‌افتد مگر اینکه بتوانیم تغییر‌هایی مثبت ایجاد کنیم و زیرساخت‌ها را فراهم کنیم. ما باید اول به کمیت بپردازیم، تعداد شناگران رقابتی ما افزایش یابند، متعاقباً برای افزایش چنین شناگرانی نیاز به افزایش مربیان رده قهرمانی هستیم. با افزایش و تربیت مربیان می‌توانیم شناگرانی داشته باشیم که برای حضور در تیم ملی در ماده‌های مختلف مسابقات شنا با هم وارد رقابت شوند.  

در جدال آماده‌ترین نفرات زبده‌ترین‌ها انتخاب می‌شوند

وی ادامه داد: یکی از کشور‌های توسعه یافته در عرصه ورزش شنا آمریکا بوده که همواره در بازی‌های المپیک شاهد آن هستیم مدال‌های زیادی را به خصوص از نوع مرغوب آن کسب می‌کند. چین، استرالیا، ژاپن و ... هم در رقابت هستند تا بتوانند مدال‌آوری کنند. در آمریکا اگر مثلثی را در نظر بگیریم، قاعده آن جمیع زیاد شناگران است که وارد باشگاه‌های این رشته می‌شوند. بالغ بر ۴۰۰ هزار نفر در دبیرستان‌ها به باشگاه‌ها می‌پیوندند و قاعده بعدی جمعیت دانشگاهی است که آن‌ها خروجی‌های دبیرستان‌ها هستند و در رده‌های مختلف به رقابت می‌پردازند. هر چه به نوک قاعده نزدیک می‌شویم جمعیت کم و  کمتر می‌شود تا بهترین‌ها گزینش شوند. وقتی از میان چند صد هزار نفر برترین شناگران به تیم‌های ملی رده‌های سنی مختلف راه پیدا می‌کنند، طبیعی است که در جدال آماده‌ترین نفرات، زبده‌ترین‌ها انتخاب می‌شوند و در مسابقات مختلف مدال‌آوری می‌کنند.

انگیزه کافی برای پیشرفت نیست

مدیر سابق تیم‌های ملی شنا خاطرنشان کرد: هفته گذشته راهی خرم‌آباد شدم و دیدم شناگران رقابتی این شهر که مرکز استان است در طول هفته سه تا چهار روز به استخر می‌روند در حالی که شناگر باید امکاناتی حضور در استخر را برای هر روز داشته باشد. مشکل ما این است که استخر در سطح کشور زیاد داریم، ولی این استخر‌ها در اختیار فدراسیون نیست و به بخش خصوصی واگذار شده است. تعداد مربیان ما هم کمتر از حد استاندارد است و انگیزه کافی برای پیشرفت نیست. من نوعی ترجیح دادم تا در عرصه شنای قهرمانی نباشم و مربیگری را در عرصه آموزش شنا دنبال کنم، چون مهارت‌ها را به شناگران می‌آموزم و رضایت دو طرفه شاگرد و مربی هم وجود دارد. وارد عرصه شنای قهرمانی نمی‌شوم، چون صدم ثانیه‌ها ارزش دارد و شناگران ما باید در سال ۱۲ تا ۱۴ مسابقه بین‌المللی بدهند، اما موارد به زور انگشت‌شمار می‌شود. مثلاً بنیامین قره حسنلو که یکی از رکوردداران شنای ماست در یک سال گذشته به مسابقه‌ای اعزام نشده و طبیعی است با رقبای بین‌المللی بیش از گذشته فاصله می‌گیرد و چنین اتفاقی برای بسیاری از شناگران ما تکرار می‌شود.

اول زیرساخت‌ها را فراهم کنیم

سمیع‌زاده یادآور شد: ما اگر مربی مایکل فلپس یا دیگر شناگران نابغه شنای جهان را به ایران بیاوریم نمی‌تواند شنای ایران را متحول کند مگر آنکه راه ژاپنی‌ها را برویم و بستر و اتمسفر لازم برای رشد و اعتلای شنای کشور برداریم. اگر بستر سازندگی فراهم شود ایراد‌های جزئی هم یکی بعد از دیگری از بین می‌روند، در غیر این صورت سرمربی خارجی نمی‌تواند کاری که باید را عملی کند. پنج راهکار رشد این است که اول زیرساخت‌ها را فراهم کنیم که شامل سخت‌افزار می‌شود و باید استخر‌های متعدد در تمامی شهر‌ها برای استعدادیابی و استعدادپروری داشته باشیم. دوم اینکه تعداد مربیان قهرمان ساز را افزایش دهیم. سوم افزایش جمعیت جامعه شنای کشور است. چهارم منابع مالی لازم برای اجرای اردو‌ها و برنامه‌هاست، پنجم هم برنامه و پِلَن مشخص و مدون که بر اساس آن بتوانیم کار را جلو ببریم. فراموش نکنیم در بازی‌های آسیایی هانگژو تنها سامیار عبدلی موفق به رکوردشکنی شد که او هم در آلمان و با امکانات آنجا تمرینات خود را پیگیری می‌کند. اگر می‌خواهیم شانس کسب ورودی المپیک داشته باشیم تا دیر نشده دست بجنبانیم.